Het is donderdagochtend half vijf, 7 juni 2018. We lopen met zijn allen naar Bourg d’Oisans waar de start is van deze bizarre tocht. Ik noem het een bizarre tocht omdat we samen met 4500 andere deelnemers de berg op gaan wandelen, hard lopen en fietsen, en die tocht naar boven is zwaar zo zal later blijken! Maar het is vooral bizar omdat iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft. Iedereen wil een betere wereld waarin kanker te genezen zal zijn. De sfeer die er hangt is heel bijzonder, niet extreem geladen maar je voelt een bepaalde spanning bij iedereen.
De tocht naar boven, blijkt zo later, is heel wat anders dan de keren dat we getraind hebben voor deze dag. Ten eerste is de berg alleen maar omhoog met een gemiddelde stijging van zo’n 8%. Ten tweede komen tijdens deze tocht gedachtes en emoties naar boven die je (figuurlijk maar soms ook letterlijk) doen stilstaan bij het leven. De mensen die langs de kant staan weten iedereen die voorbij komt te motiveren om verder te gaan, ze geven kracht en moed om toch maar weer dat ene extra stapje te zetten. Met kleine stapjes komen we boven, dat is zeker!
Mijn eerste keer. Mijn eerste keer dat ik naar boven loop samen met al die andere mensen. Samen met mijn gezin waar ik zo trots op ben dat ze dit samen met mij willen doen. De hele dag staat in het teken van kanker, of eigenlijk het overwinnen van kanker. Ik heb het gevoel dat als ik de berg heb bedwongen, ik een stukje van de kanker heb bedwongen, dus ik zet door!
Wat een waanzinnig mooie dag was dit. Vooral het laatste stuk waarop we als team met zijn allen tegelijk over de finish gaan. Het gevoel van saamhorigheid is goed te voelen. Een mooie dag die ze mij niet meer afpakken.
(tekst gaat onder de video door)
Ons team Kleine Stapjes, heeft een bedrag van bijna 9000 euro opgehaald! Wat een prestatie, ruim boven ons eigen streefbedrag!
Een dag als dit, smaakt naar meer dus komend jaar zijn wij weer op de berg te vinden maar deze keer met een iets groter gezelschap. Bijna iedereen van mijn gezin doet mee en degene die niet meedoen reizen mee naar Frankrijk om ons te ondersteunen of zijn in ieder geval in gedachten bij ons. Mijn schoonzus en mijn nichtje gaan ook mee dus de groep is aardig gegroeid.
Opgeven is geen optie!
